ارزیابی تاثیر تستوسترون بر تشکیل کلونی زایی اسپرماتوگونی گوسفند در محیط آزمایشگاه

سابقه و هدف: سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی با حفظ تعادل بین خودنوسازی و تمایز سبب تداوم روند اسپرماتوژنز می­ شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر غلظت­ های مختلف تستوسترون بر کلونی زایی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند می باشد. مواد و روش ها: سلول­ های اسپرماتوگونی بیضه گوسفند نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله ای جدا و به­روش حذف تمایزی خالص­ سازی شدند. سپس، به­ مدت 13 روز به چهار روش تیمار شدند: گروه شاهد شامل کشت ساده سلول­ های اسپرماتوگونی در محیط dmem حاوی 1 درصد آنتی­بیوتیک و 5 درصد fbs بود و به تیمارهای 1، 2 و 3 علاوه بر محیط بالا به­ ترتیب 60، 120 و 240 میکروگرم بر میلی ­لیتر تستوسترون اضافه شد. تعویض محیط کشت هر 72 ساعت انجام شد. ماهیت سلول­ ها با استفاده از رنگ­آمیزی ایمونوسیتوشیمی علیه آنتی­ژن pgp9.5 تائید گردید. در نهایت درصد حیات سلول ها بلافاصله پس از جداسازی، و هم­ چنین تعداد و مساحت کلونی ­های تشکیل شده در روزهای 5، 9 و 13 پس از کشت به­ وسیله میکروسکوپ معکوس بررسی شد. نتایج: درصد حیات سلول ­های اسپرماتوگونی بعد از جداسازی 3/63±86/77 درصد بود. کاهش تعداد و مساحت کلونی­ های اسپرماتوگونی تیمار 2 و 3 نسبت به کنترل و تیمار 1 معنی­ دار بود (p<0/05). به­ علاوه، تعداد و مساحت کلونی ها در روز 13 در مقایسه با روزهای 5 و 9 افزایش معنی داری داشت (p<0/05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می­ دهد تستوسترون در القاء کلونی­زایی سلول­ های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط آزمایشگاه نقش مثبتی نداشته و با افزایش دوز باعث کاهش تعداد و مساحت کلونی ­ها در محیط کشت می شود.